armaghanshams

بهاران ارتقا بخشید شور عشوه داران را

ولیکن غم دو چندان کرد ما بی غمگساران را

طبیعت چون عروسی بر وفاق زرشماران گشت

ولی عفریت چرکین کشت ما محنت شماران را

مصیبتهای پی در پی که از ابر بلا بارید

خزانی کرد با ما این شکوفای بهاران را

عزیزان یک به یک رفتند و ما ماندیم و تنهایی

تحمل تا به کی باید فراغ غمگساران را

سیه پوشیدگان را دل به سودای بهاران نیست

چه دارد لذتی اخر بهاران سوگواران را

دوصد بی مایه شاعر از تملق معتبر گشته ست

ولی یادی نیگیرد وطن چون شهریاران را

تو شمسا ار غزل سازی رها از هر دغل بازی

به می مستور خواهی کرد کام میگساران را